Puszcza Białowieska -ostatnie zachowane na niżu europejskim fragmenty lasów pierwotnych. Ostoja żubra. W 1992 roku wpis rozszerzono o białoruską część puszczy
Ta rozległa połać lasu naturalnego o charakterze pierwotnym położona jest na linii działu wodnego Morza Bałtyckiego i Morza Czarnego. Dominują tu drzewostany liściaste i mieszane, ale spotkać można tu także drzewostany iglaste. Obszar puszczy zamieszkany jest przez rzadkie gatunki ssaków: wilki, rysie, wydry oraz przez ponad 600 żubrów. Te ostatnie udało się uratować od zagłady i ponownie wprowadzić na tereny Parku Narodowego.
We współczesnych czasach coraz trudniej dotrzeć do terenów, które nietknięte są przez ludzką rękę. Są to miejsca wyjątkowe i niewątpliwie należą do dóbr luksusowych naszej planety. Takim obszarem, gdzie można zobaczyć potęgę pierwotnej natury, bez wątpienia jest Puszcza Białowieska. Jest to ostania europejska nienaruszona ostoja naturalnego lasu.
Puszcza Białowieska — charakterystyka. Warto podkreślić, że jest to ostatni pierwotny las w Europie. Znaleźć tam można fragmenty przyrody nieuszkodzone przez człowieka. Jest to wspaniałe środowisko rozwoju różnych organizmów. Drzewa, które upadną, gniją, zaczynają porastać mchem, a także grzybami. Pojawiają się także larwy. Na powalonym darze natury byt rozpoczynają nowe rośliny.
W lesie tym rządzi przyroda, a nie istota ludzka. Dlatego Puszcza Białowieska zyskuje wartość pod względem zachowania różnorodności biologicznej. Cechą charakterystyczną jest obecność niespotykanego nigdzie bogactwa fauny i flory. Można tam zobaczyć naprawdę rzadkie okazy ptaków i roślinności. Przykładem jest dzięcioł trójpalczasty, czy też muchówka białoszyja. Co więcej, w tym lesie żyje doskonale znany największy ssak żyjący w Europie – żubr.
Każdy, kto wejdzie do rezerwatu, może poczuć się tak, jakby cofnął się w czasie. Zwiedzanie tego miejsca to niesamowite doświadczenie, o którym na pewno się nie zapomni. Przemierzając kolejne ścieżki, można dostrzec młode siewki nieopodal spróchniałych drzew, wywrotów, czy też złomów. Wszystkie te niesamowite dary Matki Natury otula mech, a także charakterystyczny zapach Puszczy Białowieskiej.
Trzon Puszczy Białowieskiej wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1979 roku. Wówczas umieszczono trochę ponad 5 tysięcy hektarów obszaru rezerwatu. Natomiast w 1992 roku rozszerzono o białoruską część lasu. W ten sposób stworzono obiekt o charakterze transgranicznym. W 2014 roku uwzględniono także całą polską część Puszczy Białowieskiej. Obecnie obszar obejmuje powierzchnie 141 885 hektarów.
Doceniono przede wszystkim wyjątkową, a także uniwersalną ze względu na naukę, ochronę, a także piękno natury i wartość naturalnego lasu. Warto podkreślić, że Puszcza Białowieska to unikalne miejsce na mapie światowej z punktu wiedzenia utrzymania różnorodności biologicznej.
Wpis: Puszcza Białowieska / Białowieżskaja Puszcza (obiekt transgraniczny wspólnie z Białorusią). Kryteria obiektu: N IX, X. Na liście UNESCO od 1979, rozszerzenie w 1992 r. Wizyta: lipiec 2013. Numer na liście UNESCO: 33
Zobacz także:
